پارسوماش خبر/به مناسبت ۳۱ شهریور گزارشی به قلم عباس شمس منتشر گردید…

صدام ریس جمهور بعث عراق به بهانه قرار داد ۱۹۷۵ الجزایر در خصوص خط مرزی اروند ، با پشتوانه بیش از سی کشور از کشورهای شرق و غرب در ۳۱ شهریور ۵۹ به ایران حمله کرد. اگر چه چند ماه قبل از شروع جنگ یک درگیری های سبکی بین نیروهای مرزی صورت میگرفت.
وقتی حمله سراسری رژیم بعث عراق صورت گرفت، در ایران تازه انقلاب شده بود ، ارتش بدلیل فرار فرمانده هان عالی رتبه اش از هم پاشیده بود ، سپاه یک طفل ۱۶ ماهه بود ، بسیج یک طفل ده ماهه بود ، بنی صدر ملعون ریس جمهور بود.
با چنین وضعیتی صدام مغرور و شادمان به پشتوانه ابرقدرتها گفت در عرض سه روز خوزستان را تصرف میکنم و در عرض یک هفته جمهوری اسلامی را شکست میدهم.
آن زمان خبری از تفکیک شرق و غرب نبود ، بلکه تمام دنیای کفر در مقابل جمهوری اسلامی ایران صف آرایی کرده بودند. آمریکا ، چین ، شوروی ، آلمان ، انگلیس ، فرانسه ، بلژیک ، کشورهای عربی و آفریقایی…..
صدام وقتی در ۳۱ شهریور ۵۹ حمله کرد فقط نزدیک به ۴۰ روز پشت دروازه های خرمشهر زمین گیر شد.
لذا در همان ابتدای جنگ خوابش تعبیر نشد.
وقتی خرمشهر تصرف شد ، بنی صدر که از طرف حضرت امام بعنوان فرمانده کل قوا منصوب شده بود ، گفت زمین میدهیم تا زمان بگیریم ، با این تز غلط دشمن با تصرف سوسنگرد و هویزه و حمیدیه ( شهرهای مرزی) تا نزدیکی اهواز پیشروی کرد ، و چند هزار کیلومتر از خوزستان تا ایلام را تصرف نمود .
از آنجایی که بنی صدر از سازمان منافقین خط میگرفت هیچ اعتقادی به سپاه نداشت ، و اجازه هیچ اقدامی را به سپاه نمی داد.
و به فرماندهان ارتش دستور داده بود که یک فشنگ هم به سپاه ندهید.
تا اینکه به لطف خدا دست بنی صدر رو شد و مجلس در خرداد ۱۳۶۰ رای به عدم کفایت او داد.
با رفتن بنی صدر ، و پس از شهادت شهید رجایی و انتخاب مقام معظم رهبری در آن زمان به عنوان ریس جمهور و انتصاب حاج محسن رضایی از طرف حضرت امام به عنوان فرمانده کل سپاه ، قوای نظامی جان تازه ای گرفتند. ارتباط سپاه و ارتش نزدیک تر شد ، و با آمدن شهید عزیز صیاد شیرازی به عنوان فرمانده نیروی زمینی ارتش ، قرار گاه مشترک تشکیل خاتم الانبیا تشکیل شد ، و یکی پس از دیگری عملیات های بزرگی مثل فتح المبین ، والفجر ، طریق القدس ، بیت المقدس انجام شدند ، در نهایت پس از ۹ ماه دشمن بعثی به خطوط مرزی به عقب رانده شد و سرآمد این آزاد سازی ها ، آزادی خرمشهر عزیز در سوم خرداد ۱۳۶۱ بود.
پس از آن نیروهای مسلح ما سعی کردند با عملیات های بزرگی مثل خیبر ، بدر ، والفجر هشت ، کربلای پنج وارد خاک عراق شوند.
در دفاع مقدس آن چیزی که ما را به اهدافمان رساند ، آموزش نظامی تکاوری ، تسلیحات نبود بلکه رهبری امام رضوان الله تعالی علیه ، ایمان ، اعتقاد راسخ ، وحدت و انسجام ملی بود که مردم با تمام وجود در پشتیبانی از رزمندگان اسلام نقش اساسی داشتند . در واقع مردم ما طبق آیه قرآن جاهدوا به اموالهم و انفسهم بودند ، هم فرزندانشان را به جبهه اعزام می‌کردند ، هم کمک نقدی و غیر نقدی می‌کردند.
رزمندگانی که با یک آموزش ۱۵ روزه تمام معادلات نظامی را به هم زدند و در عملیات والفجر هشت با عبور از اروند خروشان و فتح شهر فاو دشمنان را مات و مبهوت کردند.
به فرموده امام علی علیه السلام رزمندگان ما کوتاهی شمشیر شان را با بلندی گامهایشان جبران کردند.
( به لحاظ نظامی هیچ تناسبی بین ما و نیروهای بعثی نبود)
و پس از هشت سال دفاع مقدس اجازه ندادند دشمن تا بن دندان مسلح وجبی از خاک کشور عزیزمان در تصرفش باقی بماند.
در جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونسیتی مردم باز همان وحدت ملی را به منصه ظهور گذاشتند ، علی رغم محاسبات دشمن ، ( که شاید بدلیل مشکلات موجود مردم با رژیم صهیونسیتی همراهی کنند )
مردم با تمام وجود از نیروهای مسلح خود حمایت کردند ، و در روز دوم جنگ در حالی که مردم رژیم صهیونسیتی در پناهگاه بودند ، مردم ما در سراسر کشور در خیابان بودند و جشن غدیر را برگزار کردند.
علی رغم مشکلات موجود در کشور و تنگ ناهای معیشتی اجازه ندادند ، دشمن از این خلا استفاده کند.
امروز دولتمردان باید با تمام توان بدنبال حل مشکلات ( اشتغال ، مسکن ، تورم) این مردم عزیز ، صبور و نجیب باشد.
چرا که مردم پشتوانه عظیم جمهوری اسلامی ایران هستند. این پشتوانه عظیم مردمی و این انسجام و وحدت ملی نباید خدشه‌ای به آن وارد شود.
به امید روزهای بهتر