وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْناً عَلى وَهْنٍ وَ فِصالُهُ فی عامَیْنِ أَنِ اشْکُرْ لی وَ لِوالِدَیْکَ إِلَیَّ الْمَصیرُ

و ما به انسان درباره‌ی پدر و مادرش سفارش کردیم؛ مادرش او را با ناتوانى روز افزون حمل کرد و همچنین سختی دوران شیرخوارگى او *[آرى به او توصیّه کردم] که براى من و براى پدر و مادرت شکر به‌جا آور که بازگشت [همه‌ی شما] به‌سوى من است

پارسوماش خبر / حجت الاسلام علی قندعلی: ( دا )آشنا ترین واژه ای است که هر کودکی در اولین مرحله رشد زبانی در حدود ۶ تا ۹ ماهگی به زبان می آورد…دا دادا…
این‌واژه زیبا و پرمهر دا در فرس هخامنشی و اوستا ریشه ای است به معنی دادن و آفریدن و ساختن و بخشیدن .
برخی لغت نویسان قائلند واژه مقدس دادار …مرکب از ریشه «دا» به معنی دادن و آفریدن است با پسوند «تار» علامت فاعلی و لغهً به معنی بخشاینده و آفریننده است. تا آنجا که فردوسی بزرگ در اشعارش اینگونه آورده :
به ایرانیان گفت بهرام گُرد…
که جان را بدادار باید سپُرد…
هر چه باشد ریشه و اصل و مشتقات دا همگی در اوج تقدس معنا یافته اند…
دا یا دایه شیرین ترین وآرامبخش ترین اسمی است که یک کودک از گفتنش سیر نمی شود و تا کهنسالی از زبان نمی افتد…
این واژه آنچنان بر زبان ها جاریست که به وقت غم و دلتنگی دا می گوییم،به وقت نشستن و برخواستن و حتی شادی ها .

مردان جنگ‌آور با شروع رزم ها، حماسی ترین شعر دایه دایه را بر زبان جاری میکنند.
دا گل واژه ای زیبا و سرسبد همه کلماتی است که ما دوست داریم همیشه و با هر بهانه ای بیان کنیم.
بختیاری ها (دا) را آفریدگار عشق و ایمان می دانند.
دا ستون اصلی ایل است … که آزاد مردان و شیردلان برومند از دامان پاکشان، مبدا خاک تا مقصد افلاک را عاشقانه می پیمایند.
(دا) برکت هر خانه ای است که با شادی اش همه شادند و اگر بیمار باشد ناخودآگاه همگی بیمارند.
در حقیقت (دا) بالاترین مقام یک زن در ایل بختیاری است…مقامی والا و مقدس که به گیل مینایش خون بها را می بخشند و به عفت و پاکی اش رادمردان ایل بسی افتخار می کنند..
دایل ایل وارثان پاکی و نجابت بی بی فاطمه زهرا سلام الله علیها هستند و همواره رهرو راه آن بانوی آب و آینه اند.
در فرهنگ ایلیاتی، سیره و سبک ودست هنرمند دا در تربیت فرزندان و آفرینش انواع هنرها اعجاز گر است ..
آنجایی که خود را به زیباترین اما با حیاترین البسه می پوشانند و دست هنرمندنشان بر گهواره کودک و زمزمه ی زیباترین لالایی ها، شیرین ترین خواب را رقم می زنند.
(دا)هنرمندی خلاق و چیره دست است هر گاه بخواهد با خلق آثاری شگرف بر رخت و فرش و عرش خانه رنگی اعجاز گون می زند و هر بیننده ای را با دیدن این آثار بی بدیل به تعجب وا می دارند.
اوست که با دستان پرتوانش صدها صنایع دستی می آفریند برای شادی ها دالالی ،برای تشنگان مشک و برای مردگان گاه گریوی می سُراید و اشکی نثار میکند …که هیچ سمفونی را یارای رقابت با آن نیست …
این (دا)و این موجود عزیز و لطف بی انتهای الهی، آفریدگار عشق و ایمان است آنگاه که در دل مردانش شجاعت می پروراند و شیر پاک خود را به رگ های پر غیرت فرزندانش آنچنان تزریق میکند که رادمرانی چون بهنام می آفریند و امثال رادمردان بزرگی همچون شکراله راکی، شهید راه حق را اینگونه به التماس وا می دارد …
مادرم می دانم سوز وگداز دل مادری چیست،اما باید همواره خون داد وامیدوارم که به آن آب داغهایی که در شب های سرد و بارانی به جای شیر به من می دادی حلالم کنی، مادرم من موقعی که به جبهه رفتم تورا ندیدم اما مطمئن باش روحم از تو خدا حافظی کرده است…۱
(دا) ؛ دار و ندار خانه وایل و جامعه است که عظمت ،پیشرفت ،تربیت عزت و شرف آنان در گروه سلامت اوست.
باشد که همواره مقام و جایگاه بلند رفیع زنان و مادران والامقام را ارج نهاده، بر عفت و پاکی آنان افتخار کنیم و همواره شکرگزار لطف بی پایان حق به خاطر آفرینش این موجود پر مهر و محبت باشیم ،بردامن پاک آنان که آفریدگار عشق و ایمان بوده اند همچون مادران شهدای عزیزمان درود ها نثار کنیم و یاد همه ی مادران آسمانی را گرامی بداریم.
۱ نقل از خانواده محترم شهید شکراله راکی به روایت مادر شهید او هنگام تولد فرزند عزیزش شیر کافی نداشت و هر لحظه میترسید نوزاد عزیزش جان بسپارد.به علت بسیاری مشکلات گاه گاهی به جای شیر به این نوزاد عزیزش آب ولرم می داد تا او زنده بماند و حکمت خداوند براین شدکه این نوزاد عزیز بزرگ شود و خون مطهرش در معرکه ی جنگ حق و باطل بر زمین بریزد و نام بلندش برای همیشه در تاریخ پر افتخار ایل بختیاری ثبت گردد.