پارسوماش خبر / محمدرضایی میرقائد:
در پهنهی بیکرانِ جاودانگی، آسمان ایرانِ اسلامی، همواره از فروغ ستارگان تابناک مرجعیت و فقاهت، درخشان بوده است. عشایر سلحشور لر، در دل کوههای سر به فلککشیدهی زاگرس، با پرورش چهرههای درخشانِ فرماندهی، سرداری، دانشمندی و فقاهت، در طول تاریخ پاسدار تمامیت ارضی ایران و استواری دین مبین اسلام بودهاند. مردمانی سراسر شیعه که در کنار دیگر اقوام غیور این سرزمین، دلبستهی آبادانی میهن عزیزند.
یکی از این چهرههای پرفروغ، مرحوم حضرت آیتالله حاج سید کرامتالله ملکحسینی (ره) است. وی در سوم مهرماه ۱۳۰۳ خورشیدی، در روستای «گوشهی شاهقاسم» دیده به جهان گشود. از همان اوان کودکی، شاهد مبارزات حقطلبانه بود؛ در روزگاری که رضاشاه پهلوی، امیرلشکر شیبانی را برای سرکوب عشایر بویراحمد به منطقه گسیل داشت و با مقاومت دلاورانهی آنان، قشون شاه شکست خورد.
سید کرامتالله که همچون نیاکان خود به فنون رزمی آشنا بود و تفنگ برنویش همواره آمادهی هدفگیری دشمنان ایران و اسلام، همواره در طلب جوشش حقیقت میکوشید. چنانکه آیتالله العظمی مکارم شیرازی در خاطرات خود نقل کردهاند: «در روزگار تاریکی و خفقان، مرحوم آیتالله ملکحسینی در برابر تندرویها ایستاد و هنگامی که رژیم قصد هتک حرمت یکی از خاندانهای معروف شیعه را داشت، فرمود: اگر دست به این کار بزنید، به یاسوج میروم و با تفنگدارها بازمیگردم. این سخن چنان هراسی در دلها افکند که از عمل خود منصرف شدند و بیت محلاتی مصون ماند.»
حضور ایشان در مجلس خبرگان رهبری نیز از نگاه علما و مراجع، بر وزنی و وقار آن مجلس میافزود. مسیر علمی این عالم ربانی از مکتبخانهی زادگاهش آغاز شد و در سال ۱۳۲۵، با عزیمت به قم، حدود ۱۶ سال از محضر استوانههای فقاهت همچون آیتالله العظمی بروجردی، آیتالله خوانساری، آیتالله حجت کوهکمری و آیتالله سیدداماد یزدی بهره برد. وی حدود ۹ سال نیز در حوزهی تدریس امام خمینی (ره) حضور داشت و تقریرات درس ایشان را به رشتهی تحریر درآورد، که همین امر، مورد عنایت ویژهی حضرت امام (ره) قرار گرفت.
تدریس در حوزهی علمیه، پرورش شاگردان ممتاز و کسب مدارج عالی اجتهاد و فقاهت، از برجستگیهای زندگی پربار اوست. صراحت لهجه، نفوذ در دلهای مردم و محبوبیت در میان عشایر کهگیلویه و بویراحمد و استان فارس، از وی چهرهای نامدار در عرصهی سیاست ساخته بود. مدرسهی «خان» شیراز، نمادی از خدمات فرهنگی ماندگار آن بزرگوار است.
سالها نمایندگی امام خمینی (ره) در کهگیلویه و بویراحمد و پیوند دادن عشایر با انقلاب، سبب شد تا حضرت امام در نامهای خطاب به وی، از عشایر سرافراز تشکر کنند. آیتالله ملکحسینی پس از ارتحال امام نیز همواره مورد عنایت و اعتماد رهبر معظم انقلاب در سمت نمایندگی ولیفقیه بودند.
صحنههای دلانگیز و شور و اشتیاق مردم، بهویژه جوانان، در مراسم تشییع پیکر پاکش، نشان از اوج محبوبیت این خاندان علمی و فقهی در منطقه داشت. آرامگاه ایشان در آستان مقدس شاهقاسم (ع)، مأوای ابدی آن مجاهد خستگیناپذیر و عالم ربانی شده است. بهراستی که حضرت آقای سید کرامتالله، کرامتِ زاگرسنشینان و افتخار جهان اسلام است و اندیشه و راه ماندگارش، زمینهساز تحقق وعدهی الهی خواهد بود.
برگزاری کنگرهی بزرگداشت این عالم مجاهد و پارسای بیادعا در استان کهگیلویه و بویراحمد، فرصتی مغتنم است تا ملت قهرمان و مسلمان ایران، بار دیگر با خدمات و مجاهدتهای این بزرگمرد تاریخ معاصر، تجدید عهد کنند. اینجانب، بهعنوان قطرهای کوچک از اقیانوس بیکران همتباران سرفراز لر، به خود میبالم که این شخصیت فرزانه، از دیار ماست؛ هرچه شیعیان امیرالمؤمنین (ع) و مسلمانان امت واحدهی رسول خدا (ص) همواره به وجود عالمانی از جنس مفاخر تاریخ، افتخار میکنند.
به یاد دارم حکایتی راست و درست
که عارف و صوفی و عابد، همه طفلان رهند
مرد اگر هست، به جز عارفِ ربانی نیست
