پارسوماش خبر /علی بلدی: مسجدسلیمان، شهری که روزگاری قلب تپنده توسعه ایران بود و نخستین چاه نفت خاورمیانه را در دل خود جای داد، امروز بیش از هر زمان دیگری تشنهی اتحاد، همافزایی و حضور مؤثر نخبگان بختیاری است. شهری که تاریخ، فرهنگ، و سرمایه انسانی کمنظیری دارد، اما برای بازگشت به جایگاه واقعیاش نیازمند پیوند اندیشهها و اقدام جمعی فرزندان خود است.
در دهههای اخیر، پراکندگی دیدگاهها، مهاجرت نخبگان، و کمتوجهی به ظرفیتهای بومی سبب شده تا توسعهی متوازن در این منطقه به کندی پیش رود. در حالی که در جایجای این دیار، استعدادهایی درخشان در عرصههای علم، صنعت، هنر، رسانه و مدیریت حضور دارند، اما نبود سازوکارهای همگرایی، مانع از شکلگیری قدرت نرم بختیاری در مسیر توسعه مسجدسلیمان شده است.
اتحاد نخبگان بختیاری نه تنها ضرورتی فرهنگی و اجتماعی، بلکه پیششرطی راهبردی برای توسعهی اقتصادی و صنعتی مسجدسلیمان است. اگر امروز نخبگان ما با نگاه مسئولانه، از مرزهای فردی و طایفهای عبور کنند و در قالب شبکهای فکری، پژوهشی و اجرایی در کنار یکدیگر قرار گیرند، بیتردید میتوان زمینهساز تحولات بزرگ در حوزههای اشتغال، آموزش، گردشگری، محیط زیست و حتی بازآفرینی شهری شد.
صنایع عظیم نفت، گاز و پتروشیمی، در کنار میراث فرهنگی و طبیعی منحصربهفرد مسجدسلیمان، میتواند بستر طلایی رشد منطقه باشد؛ اما این ظرفیتها تنها زمانی بالفعل میشوند که نخبگان بختیاری با یک نقشهراه مشترک و زبان واحد برای آینده شهر خود سخن بگویند.
امروز زمان آن رسیده است که فرزندان فرهیخته این دیار، از مدیران دولتی تا فعالان مدنی، از هنرمندان تا دانشگاهیان، با کنار گذاشتن اختلافات، دست در دست هم برای تحقق مسجدسلیمان بزرگ گام بردارند. شهری که بتواند نه تنها مرکز ثقل فرهنگی و اقتصادی بختیارینشینها باشد، بلکه الگویی برای توسعه عادلانه در جنوب غرب ایران گردد.
توسعهی مسجدسلیمان، یک مسئولیت جمعی است. و این مسئولیت، جز با اتحاد نخبگان، عشق به زادگاه و تصمیم به ساختن، به سرانجام نخواهد رسید.
