پارسوماش خبر / علی بلدی: پیشکسوتان، حافظان تاریخ ورزش و معماران فردای نسلهای نو هستند، چهرههایی که بیهیاهو، اما با ایمان و مسئولیتپذیری، چراغ ورزش یک شهر را روشن نگه میدارند. در میان این بزرگان، نام استاد علیحسین مطلبی در ورزش مسجدسلیمان و خوزستان، جایگاهی ویژه و درخور احترام دارد، مردی که بیش از چهار دهه، نه با امکانات که با عشق، مسیر تنیس روی میز را برای صدها نوجوان هموار کرد.
استاد مطلبی از سال ۵۹ وارد این رشته شد و با تلاش خستگیناپذیر، تیمها و نسلهایی را تربیت کرد که حضورشان همیشه برای مسجدسلیمان افتخارآفرین بوده است. او در تمام این سالها بهجای نگاه کاسبکارانه، رسالت مربیگری را مأموریتی انسانی و فرهنگی دانسته و هر آنچه داشته، وقف توسعه این رشته کرده است.
با وجود تلاشهای بسیار برای فراهم شدن یک مکان آموزشی مناسب، درهای بسیاری به روی او بسته مانده است. مراجعههای متعدد به نهادهای مختلف، پیگیریهای مستمر و امید همیشگی همه برای این بود که فضایی فراهم شود تا فرزندان این شهر بتوانند زیر نظر او آموزش ببینند و استعدادهایشان شکوفا شود.
استاد مطلبی هرگز برای منافع شخصی اقدامی نکرد. سالها پیش زمینی به نام او شد، اما آن را پیگیری نکرد؛ چون دغدغهاش داشتن نبود، بلکه ساختن بودساختن نسلی که بتواند نام مسجدسلیمان را در ورزش کشور سربلند کند.
امروز اما، این قهرمان خاموشِ ورزش، آنقدر از نبود بستر مناسب خسته شده که سخن از خداحافظی به میان آورده است؛ تصمیمی جدی که بدون تردید، اگر رخ دهد، یکی از تلخترین اتفاقات ورزش مسجدسلیمان خواهد بود. این تصمیم، زنگ خطری برای همه ماست؛ زیرا رفتنِ چنین چهرههایی، تنها خداحافظی یک مربی نیست، بلکه خاموش شدن چراغی است که سالها برای ورزش این شهر روشن مانده است.
تجلیل و احترام به پیشکسوتان، صرفاً برگزاری مراسم یا نصب لوح تقدیر نیست؛ تجلیل واقعی آن است که شرایط ادامه مسیر را برای آنان فراهم کنیم تا تجربه، دانش و عشقشان همچنان در خدمت نسلهای آینده قرار گیرد.
استاد علیحسین مطلبی، سرمایهای ارزشمند برای ورزش مسجدسلیمان است، سرمایهای که باید حفظ، حمایت و پاس داشته شود. بیشک، قدردانی از چنین انسانهایی، سرمایهگذاری برای آینده ورزش این شهر است آیندهای که بدون حضور آنان، ناقص و کمجان خواهد بود.
حفظ پیشکسوتان، حفظ ریشههای ورزش است. اگر این ریشهها سست شوند، هیچ شاخهای توان بالندگی نخواهد داشت. استاد مطلبی شایسته آن است که امروز بیش از هر زمان دیگر، مورد حمایت قرار گیرد تا چراغ تجربه و عشق او همچنان روشن بماند و نسلی دیگر از او بیاموزد.
